Chronologisch beleidsbesef

De reflectiekamers zijn ontwikkeld als verdieping op mijn proefschrift, waarin ik het begrip chronologisch beleidsbesef  introduceerde. Dit verwijst naar het vermogen om beleid te benaderen als een denkconstructie die zich in de tijd heeft gevormd — via opeenvolgende keuzes, aannames en logica’s die vaak onzichtbaar zijn geworden.

Met een vaste groep van bestuurders, beleidsmakers en betrokkenen lopen we een beleidsspoor terug: van de huidige situatie naar het beginpunt. Niet om beleid bij te stellen of acute knelpunten op te lossen, maar om het DNA van het betreffende beleid echt te doorgronden. Wat werd ooit als uitgangspunt gekozen? Welke gevolgtrekkingen zijn daarop gebouwd? En wat als die fundamenten, met de kennis van nu, inadequaat blijken te zijn? 

Deze werkwijze vraagt geen moed, maar vakbekwaamheid. Het bevragen van uitgangspunten, het zichtbaar maken van oorzaak-gevolgrelaties, en het expliciteren van wat impliciet is geraakt — dat is geen extra, maar kernwerk voor wie verantwoordelijk is voor publieke sturing. Mogelijkheden voor het starten van een reflectiekamer dienen zich aan vanaf het najaar van 2025.